Sto lat temu w mieście powstała policja

 

   Początki policji w Białymstoku sięgają grudnia 1918 roku. Wtedy powstały pierwsze organizacje o policyjnym charakterze. Nowym szefem został Henryk Literer, a do walki z pospolitą przestępczością utworzono specjalny wydział kryminalny pod komendą Karola Hepnera. Co ciekawe, milicjanci pełnili służbę bez broni. Od każdego z nich wymagano schludnego i czystego wyglądu.

1 marca 1919 roku struktury milicyjne zostały przekształcone w jednostki Policji Komunalnej. Jej siedziba mieściła się w budynku przy ul. Warszawskiej 3.

24 lipca 1919 roku powołano do życia Policję Państwową. Stała ona na straży bezpieczeństwa publicznego w całym kraju do wybuchu II wojny światowej.

A już 20 sierpnia 1919 roku powstał V białostocki okręg Policji Państwowej. Obowiązki komendanta objął insp. Henryk Jasieński. Siedziba Komendy Okręgowej PP mieściła się przy ul. Warszawskiej 50 (od 1934 roku była to ulica Pierackiego 50).

W 1925 roku w pięciu białostockich komisariatach policji pracowało 280 funkcjonariuszy. W jednej placówce służbę pełniło od 45 do 60 szeregowych. Pod koniec 1938 roku w Białymstoku było 450 policjantów: 270 oficerów i szeregowych pełniło służbę w czterech komisariatach miejskich i posterunku kolejowym.

W 1938 roku na terenie Białegostoku znajdowało się 14 policyjnych aparatów telefonicznych. A w latach 1919-1938 funkcjonował kilkunastoosobowy pluton konny y. Jego koszary znajdowały się w budynkach przy ul. Świętojańskiej.

-

W 1939 roku załoga policyjna Białegostoku liczyła blisko 450 funkcjonariuszy. Stu trzynastu z nich zostało potem zastrzelonych przez sowieckich funkcjonariuszy NKWD w Kalininie, setki innych pomordowano na wschodzie w trakcie brutalnych przesłuchań w więzieniach śledczych, podczas deportacji i niewolniczej pracy w łagrach.

Tylko nielicznym udało się ocalić swoje życie. Po powrocie do kraju byli już zupełnie innymi ludźmi.  Byli też synami, ojcami i mężami, a przede wszystkim mieszkańcami naszego miasta.

Julita Januszkiewicz